 |
Δημιουργία – Έργο – Κίνητρο
Εμείς οι άνθρωποι, δημιουργήματα του Νου, ήμαστε οι ίδιοι δημιουργοί προορισμένοι να
δημιουργούμε τις δικές μας δημιουργίες προορισμένες να ενταχθούν στην Δημιουργία του
Νου.
Η δημιουργία μας είναι προϊόν έργου.
Προικισμένοι με ελευθερία επιλογής εάν θέλουμε ή όχι να δημιουργούμε κατάλληλα για την
Δημιουργία χρειαζόμαστε κίνητρο για το έργο μας.
Το κίνητρο μπορεί να παράγεται από μέσα μας ή να επιβάλλεται ως απαίτηση από το
περιβάλλον μας.
Το κίνητρο που προέρχεται έσωθεν σχετίζεται με την παιδεία που παίρνουμε και τον
ορίζοντα που μας προβάλλεται ως ο στόχος και σκοπός του βίου μας.
Φυσιολογικά αναμένεται τα πράγματα να κυλούν με αυτό τον τρόπο όπου το κίνητρο και η
εργασία θα συνοδεύονται από την βίωση της ευδαιμονίας που βιώνεται όταν η πορεία μας
ταυτίζεται με τον στόχο και σκοπό της ύπαρξης μας.
Τα γεγονότα του βίου μας παρότι φαίνονται “τυχαία” εν τούτοις με προσεκτική παρατήρηση
αποκαλύπτουν έναν προγραμματισμό που αποσκοπεί στην αναγνώριση των δυνάμεων και
δυνατοτήτων μας και επομένως στην ολοένα και αυξανόμενη γνώση του εαυτού μας.
Το όλο πρόγραμμα ανάπτυξης του οργανισμού μας στην ενσάρκωση μας είναι χρονισμένο
και επαγωγικό όπου κάθε σκαλοπάτι αύξησης, ανέλιξης, ετοιμάζει την ομαλή μετάβαση στο
επόμενο.
Το περιβάλλον μας και οι απαιτήσεις του
Το περιβάλλον που μας υποδέχεται, μας τρέφει, μας ανατρέφει, μας διαμορφώνει, μέσα
στο οποίο δημιουργούμε και έτσι το τροποποιούμε έχει τεράστια σημασία.
Ερχόμαστε σε αυτό έτοιμοι να βιώσουμε τις ηδονές του, τις ευκαιρίες του, τις ποιότητες του
και να δούμε μέσα σε αυτό όπως σε καθρέφτη την δημιουργία μας και να ατενίσουμε την
εικόνα του εαυτού μας.
Το περιβάλλον μας έχει και αυτό έναν προγραμματισμό να μας υπενθυμίζει την Αλήθεια
που μας αφορά, τον σκοπό μας, αυτό που αναμένεται να πράττουμε κάθε στιγμή. Ο
τρόπος που επικοινωνεί αρχίζει πάντα με τον πλέον απαλό τρόπο εγγίζοντας το “δέρμα”
του νου μας. Το άγγιγμα είναι τόσο απαλό που συνήθως δεν του δίνουμε προσοχή καθώς
άλλα εντονότερα ερεθίσματα και επιθυμίες απασχολούν την προσοχή μας.
Μετά από κάποιες προσπάθειες “αναγκάζεται” να χρησιμοποιήσει το “δέρμα” της πλάτης
μας ως απαίτηση επιτακτική.
Ήμαστε απροετοίμαστοι ή έτοιμοι;
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ατομικά και συλλογικά πήραμε κάποια απόσταση από την
φυσιολογία μας. Έχουμε στερηθεί την κατάλληλη παιδεία που θα μας επέτρεπε να
αναπτύξουμε δυνάμεις και δυνατότητες ώστε να βρισκόμαστε έτοιμοι για τις απαιτήσεις
από το περιβάλλον μας.
Η συνήθεια έχει αμβλύνει τις αισθήσεις μας και θεωρούμε φυσιολογική μια κατάσταση μας
η οποία πολύ συχνά αποδεικνύεται ανεπαρκής για τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος μας.
Όταν ερχόμαστε στο κόσμο αυτό το περιβάλλον μας απαιτεί να αυξηθούμε στο σώμα μας,
και στο πνεύμα μας, στην νόηση μας και στα συναισθήματα μας και όλα αυτά μέσα σε
χρονισμό που απαιτεί τις κατάλληλες ενέργειες συλλογικές και ατομικές.
Όλα γίνονται με πόλεμο, με αγώνα να ανεβαίνουμε κάθε στιγμή το σκαλοπάτι της
έκφρασης των δυνατοτήτων μας και έτσι να συνειδητοποιούμε ποιοι ήμαστε και ποιος ο
σκοπός μας.
Η δημιουργία είναι η ικανοποίηση μιας ανάγκης και η εκτέλεση της εξυπηρετείται από τον
καθορισμό του σκοπού και στόχου της.
Η ζόρικη απαίτηση από το περιβάλλον μας
Δεν μας αρέσει το ζόρισμα, ούτε η επιβολή. Σωστά. Θα θέλαμε όλα να είναι στην ελεύθερη
επιλογή μας και είναι. Απλά μπορούμε να επιλέγουμε εάν θέλουμε να ήμαστε ή να μην
ήμαστε. Να υπάρχουμε ή να μην υπάρχουμε.
Όταν ένα π.χ. αντικείμενο δεν υπηρετεί τον σκοπό της παραγωγής του τότε η οικονομία
προβλέπει την κατάργηση του και την ανακύκλωση της ύλης του, της ουσίας του,
ανακαλώντας την ατομικότητα του.
Ο βαθύς εαυτός μας, αυτός που λειτουργεί τα πάντα στο σώμα μας χωρίς την συνειδητή
μας παρουσία, γνωρίζει τα πάντα και δη την κατάσταση μας ως όντος ενσαρκωμένου για
να εκτελέσει τον σκοπό της δημιουργίας του που είναι να αποδείξει έμπρακτα ότι μπορεί
να ενταχθεί με ελεύθερη βούληση στους σχεδιασμούς της Δημιουργίας.
Το απρόσμενο ραντεβού
Όντας καθυστερημένοι στο ραντεβού με την ιστορία του βίου μας, βλέπουμε τις
προκλήσεις του περιβάλλοντος μας ως μη αναμενόμενες, αιφνίδιες, και συχνά δραματικές.
Και τότε ο υποσυνείδητος νους μας βάζει σε συναγερμό! Μάχη ή φυγή; Το ερώτημα σε
χρόνο 1/100 του δευτερολέπτου εξετάζεται, σταθμίζεται και αποφασίζεται και ο μηχανισμός
τίθεται σε εφαρμογή ακαριαία. Σκοπός η τακτοποίηση του θέματος παντί τρόπω και
τάχιστα (καλό στρες).
Εάν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό η αντίδραση καταλαγιάζει και το σύστημα
επανέρχεται σε “ισορροπία”. Ταυτόχρονα καταγράφηκαν τα πάντα και αποκτήθηκε πείρα
για μελλοντικές επείγουσες καταστάσεις. Το σύστημα έχει αναβαθμιστεί ελαφρώς και
ενδεχομένως να αποτελέσει ερέθισμα για αλλαγή πορείας στον βίο.
Εάν δεν υπάρχει προοπτική άμεσης λύσης τότε υποσυνείδητα τίθεται σε λειτουργία κάποιο
πρόγραμμα διάσωσης. Το πρόγραμμα αποφασίζεται ακαριαία και συνειρμικά ώστε να
ταιριάζει με τον περιεχόμενο της απαίτησης π.χ. (Απαίτηση: Απολύεσαι! Συνειρμός: “δεν
εκτιμούν τις νοητικές μου ικανότητες” Πρόγραμμα: κατεδάφιση και ενίσχυση της δομής του
σκελετού της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής μου στήλης) 1 1 .
Η αντίδραση αυτή συναγερμού οδηγεί σε κινητοποίηση του συμπαθητικού συστήματος. Ο
ψυχισμός εμπλέκεται καταναγκαστικά να ασχολείται να βρει λύση και επομένως χρειάζεται
ώρες ξύπνιου για να σκέφτεται την πιθανή λύση, η όρεξη περιορίζεται ή χάνεται πλήρως,
τα επινεφρίδια επιστρατεύονται να εκκρίνουν αδρεναλίνη και κορτιζόλη, η γλυκόζη στο αίμα
αυξάνει και γενικά ο άξονας υποθάλαμος - υπόφυση – επινεφρίδια είναι σε
υπερδραστηριότητα. Ταυτόχρονα συμβαίνουν αλλαγές στο σώμα, στα όργανα του, που
προβλέπουν βιολογικά πλεονεκτήματα για τον χειρισμό της όλης κατάστασης.
Όταν το πρόβλημα δεν λύνεται άμεσα. Το κακό στρες
Όταν το πρόβλημα δεν λύνεται άμεσα, η κατάσταση αντίδρασης του οργανισμού δεν
παύει. Τότε οι αλλαγές στο σώμα συνεχίζουν. Ο οργανισμός συμβιβάζεται και προσπαθεί
να διατηρήσει την καλύτερη δυνατή ισορροπία υποχωρώντας συνεχώς και εξαντλώντας τις
ενέργειες του, τις εφεδρείες του. Το στρες, το πάθος και ο πόνος 2 , εξαντλεί τον οργανισμό
και τον οδηγεί προς το τέλος του. Μερικές φορές η ένταση του στρες μετριάζεται και ο
άνθρωπος συνεχίζει για πολύ καιρό ζώντας βίο υποβαθμισμένο, λιπόσαρκος, με ψυχρά
άκρα και κάποιου βαθμού διαρκή εξάντληση.
Η όλη πορεία μπορεί να παρασταθεί κάπως έτσι:
Σύνδρομο Γενικής Προσαρμογής του Hans Selye 3
Η λύση του “Προβλήματος” – η Επίλυση της Κρίσης
Το πρόβλημα ουσιαστικά συνίσταται στην τελική αδυναμία ή δυνατότητα κατανόησης του
περιεχομένου της περιβαλλοντικής απαίτησης.
Ακόμη και όντες απροετοίμαστοι έχουμε την ευκαιρία να επιλύσουμε την κρίση σε δεύτερο
χρόνο. Το συντομότερο το δικαιότερο.
Η επίλυση θα συμβεί είτε στο φυσικό επίπεδο είτε θα απαιτηθεί υπέρβαση μέσα από την
κατανόηση.
Το απρόσμενο γεγονός που μας καταλαμβάνει αιφνίδια, μας εισάγει σε χάος
συναισθηματικό. Βρισκόμαστε στο έρεβος, στο σκότος, στην άβυσσο του φόβου, της
αβεβαιότητας, της ανασφάλειας. Ο Λόγος είναι αυτός που βάζει τάξη στο χάος. Είναι αυτός
που ζεύει τις ατίθασες δυνάμεις του χάους, τις άναρχες, τις βίαιες και τις μετατρέπει σε
δύναμη δημιουργίας για να πραγματοποιήσει τους σχεδιασμούς του Νου.
Ο Λόγος! Μια λέξη, με απέραντες δυνατότητες και νοήματα που περιλαμβάνουν την
ανάγκη, το νόημα, τον σκοπό και τον στόχο και προπάντων είναι Φως. Είναι όμως και ο
εκφερόμενος λόγος που λαμβάνει χώρα στην ομιλία, την σύνοδο των ανθρώπων στον ίδιο
τόπο και για τον ίδιο σκοπό.
Όταν ο νους ρίξει το φως του στο χάος, το σκοτάδι του εξαφανίζεται, η λύση φαίνεται
άμεσα, ο ψυχισμός ανακουφίζεται, το πρόγραμμα παύει ακαριαία και η επανόρθωση
αρχίζει με όλες τις διαδικασίες της.
Επανόρθωση – η “Αρρώστια”
Η επανόρθωση, η επούλωση, απαιτεί περικοπή στις μη αναγκαίες ενέργειες για να
χρησιμοποιηθούν στην πορεία της ανάρρωσης. Εδώ απαιτείται προσοχή. Να μην γίνει
απότομα και με μεγάλη ένταση. Ο θεράπων πρέπει να είναι γνώστης και προνοητικός.
Μετά το πέρας όλα επανέρχονται και μένει η ανάμνηση της δοκιμασίας ως μια ουλή που
θυμίζει την νίκη και την υπέρβαση, την μεγαλύτερη αυτογνωσία. Ο άνθρωπος είναι τώρα
σοφότερος.
Τι φταίει;
Οι παρεκκλίσεις από το ορθόν, το πρέπον, το δέον γενέσθαι, είναι τόσο ατομικές όσο και
συλλογικές.
Αιτία η αποστασία από την Δημιουργική Νομοτέλεια που αφορά την ύπαρξη μας.
Αυτή προβλέπει την αύξηση των πάντων “σφαιρικά”. Η πρόοδος μας αναμένεται, η
ενηλικίωση σωματικά και πνευματικά που θα επιτρέπει την έκφραση των δημιουργικών
δυνάμεων στο επίπεδο εμφάνισης μας, εδώ στον πλανήτη μας.
Η περιέργεια (η αποφυγή της εμπλοκής στο έργο και η κίνηση γύρω από αυτό) και η
προσφερόμενη ευκολία είναι βασικές ενάρξεις της αποστασιοποίησης από την δημιουργική
νομοτέλεια.
Η στέρηση της παιδείας 4 είναι αποφασιστικό όπλο στα χέρια του πλανητικού και εγχώριου
παρασιτικού καθεστώτος με τους δούλους που το υπηρετούν, που υπάρχει μόνο και μόνο
απομυζώντας μας, διαιρώντας και πολώνοντας μας σε αντιπαλότητες με μύριους τρόπους,
κρατώντας μας διηρημένους, διαρκώς απασχολημένους σε αγώνα επιβίωσης και ανόητης
παρασιτικής δράσης επί των ομοίων μας, αδύναμους και εύκολα διαχειρίσιμους.
Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο
Ζούμε μέσα και βιώνουμε μια χαώδη κατάσταση που επιτρέψαμε να δημιουργηθεί ατομικά
και κυρίως συλλογικά.
Η βίωση μας έγινε μόνο αγώνας επιβίωσης με διάφορους τρόπους που φτάσαμε να τους
δικαιολογούμε ως θεμιτούς και δίκαιους.
Ζούμε ανασφαλείς, απομονωμένοι ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλον,
παρασιτούμενοι βαριά στο σώμα, στον ψυχισμό και στην νόηση μας.
Προσποιούμαστε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την κοροϊδία και προσπαθούμε λόγω μυωπίας
νοητικής να μετέχουμε στο παιχνίδια της “δύναμης” του χρήματος και της αναγνώρισης
γιατί έχουμε χάσει τον αυτοσεβασμό και την αίσθηση της δύναμης μας που επιμένουμε να
αγνοούμε πεισμωμένοι μέσα στην μεταξύ μας αντιπαλότητα.
Η περιορισμένη μυωπική αίσθηση του συμφέροντος μας κάνει να δεχόμαστε την
προσφερόμενη ευκολία μέσα στην εύκολη ικανοποίηση των αισθήσεων μας, μέσα στην
λήθη της καταγωγής, της προέλευσης και του προορισμού μας.
Χρειαζόμαστε ένα περιβάλλον κατάλληλο που να μας βοηθάει ώστε να βρισκόμαστε
διαρκώς σε κατάσταση ανάπτυξης και όχι προστασίας. Ασφαλείς με κατάλληλη φροντίδα
ώστε να επουλώσουμε τις πληγές που χαίνουν στο σώμα και σε όλο μας τον βίο.
Έχουμε ανάγκη να βιώσουμε το δίκαιο μας, όπως αυτό ορίζεται από την Δημιουργία μας
και να απολαμβάνουμε την αφθονία του έργου μας, τους καρπούς των έντιμων κόπων μας.
Θέλουμε να έχουμε εργασία στην οποία να έχουμε ελκυστεί από εσωτερική παρόρμηση,
από έρωτα για αυτήν και όχι από οιοδήποτε άλλο κίνητρο.
Όλα όσα η Δημιουργία μας δίνει, νερό, καθαρό υγιές περιβάλλον, ενέργεια να είναι
διαθέσιμα σε όλους.
Θέλουμε να έχουμε ελεύθερο χρόνο για να γευόμαστε τις χαρές και τις ευχαριστήσεις που
προέβλεψαν για εμάς η Δημιουργία εδώ στον πλανήτη μας βιώνοντας την Ευδαιμονία μας.
Οι αισθήσεις μας να μεταφέρουν όλα εκείνα που αγγίζουν την έμφυτη εσωτερική μας
ευαισθησία και μας εναρμονίζουν με την Ολότητα που μας περιβάλλει.
Λαχταρούμε την αληθινή μας δύναμη να ελέγχουμε τον κοινό μας βίο σε μια Πολιτεία
Δικαίου, Ίσων ευκαιριών, Αλήθειας και ασφάλειας.
Θέλουμε ένα περιβάλλον που να μας κεντρίζει να εκδηλώνουμε την δημιουργική μας
δράση μέχρι να μάθουμε εμείς να παράγουμε τα κίνητρα μέσα μας ορίζοντας τα καθήκοντα
προς τον εαυτό μας και προς τους ομοίους μας και όλη την ζωή στον πλανήτη μας.
Όλα αυτά μπορούμε να κάνουμε όταν ήμαστε όλοι μαζί, ομόνοοι, ενωμένοι σε κοινό Όραμα
Η Ελλήνων Συνέλευσις
Η Συνέλευσις μας σε κοινό τόπο και σκοπό είναι αδήριτη ανάγκη, θέμα ζωής.
Ο Οργανισμός Ελλήνων Συνέλευσις είναι για τον άνθρωπο, να τον βγάλει από την λήθη
του, να του προβάλλει το πραγματικό του μέλλον, την προοπτική του βίου ενός ελεύθερου,
υπεύθυνου, ενεργού πολίτη σε μια Πολιτεία, με Δημοκρατία όπως δεν την γνώρισε ποτέ
και όπως την ποθεί στα όνειρα του κάθε ψυχή στον πλανήτη μας. Ένα μέλλον φωτεινό για
τους απογόνους του και μια τιμή προς τους προγόνους του.
1 Το μυοσκελετικό σύστημα, το παράστημα μας, υποσυνείδητα ταυτίζεται με την αυταξία
μας καθώς κάθε ογκώδης κατασκευή προκαλεί δέος και εκτίμηση. https://amici-di-
dirk.com/?product=germanic-heilkunde-introduction
2 Προσπάθεια, εργασία με, κόπος
3 https://drandrewneville.com/hans-selyes-general-adaptation-syndrome/
4 Η παιδεία ουσιαστικά είναι χιλιάδες δημιουργικές διεργασίες,απόλυτες, αληθινές, να
εισέρθεις στην δημιουργία της ενσάρκωσης σου και να ολοκληρώσεις τον στόχο και σκοπό
της ενσάρκωσης σου. Να εκτελέσεις με ακρίβεια τον προορισμό του σχεδίου της
ενσάρκωσης και ύπαρξης σου που ταυτίζεται με το ολικό σχέδιο της δημιουργίας σου.
Άρα ουσιαστικά, η παιδεία είναι: μάθηση – μελέτη – παιχνίδι – άθληση – άθλοι –
εφαρμογές εξέλιξης – ανέλιξη – αναγνώριση – ενθύμηση – αλήθεια – γνώση, γενικότερα
άπλετη γνώση για την ζωή και τον βίο που ήρθες με την ενσάρκωση σου να εκτελέσεις
στην Γαία – Δήμητρα – Άρτεμη. https://www.aitherikigrafi.gr/keimena
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΙΑΤΡΟΣ
ΥΠ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΤΗΝ Α' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΤΗΛ: 6948787560
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου