του Παρασκευά Αρσενίου
Στις ημέρες μας οι σημαντικότερες αποφάσεις για την ζωή μας παίρνονται στην ΕΕ. Από
εκεί έρχονται ως κανονισμοί και οδηγίες. Η Βουλή μας πληροφορείται, τις συζητά και τις
ενσωματώνει στην εγχώρια νομοθεσία χωρίς να τις επικυρώνει.
Γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, βιομηχανία, νερό, αέρας, γη και όλα όσα μας αφορούν για
να έχουμε μια υγιή, αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή είναι ουσιαστικά στα χέρια της Ε.Ε.
Και εύλογα αναρωτιέται κάποιος πως επικράτησε αυτό;
Δεν πρέπει να το μάθουμε όλοι, αφού όλοι μας συμμετέχουμε σε αυτήν την κοινοπραξία;
Γνωρίζουμε τι έχουμε τελικά συμφωνήσει με την ΕΕ;
Θα θυμάστε ασφαλώς τον βουλευτή εκείνον που υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο και
ερωτηθείς ομολόγησε ότι ούτε καν το διάβασε. Όμως το υπέγραψε και ήταν άραγε μόνο
αυτός;
Εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί φυσιολογικά θα
αναμενόταν να παρουσιάζουν τα προβλήματα και τις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών και να
νομοθετούν προς το συμφέρον αυτών τους οποίους εκπροσωπούν. Συμβαίνει όμως κάτι
τέτοιο; Αυτά που έρχονται σε μας και γίνονται εφαρμοστέα ως νόμοι του κράτους μας, μας
εξυπηρετούν ως σύνολο πολιτών, είναι για το καλό μας όπως θα λέγαμε;
Οι εκπρόσωποι μας νομοθετούν ή απλά συμφωνούν με ότι προαποφασίζεται εκεί και
γίνεται νόμος στην χώρα μας;
Σε κάθε χώρα γίνονται εθνικές εκλογές για την διακυβέρνηση και ευρωεκλογές για την
εκπροσώπηση μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όμως υπάρχει ένα ερώτημα: Ποιος ο ρόλος των Ευρωβουλευτών μας εκεί; Όπως είπαμε
παραπάνω θα έπρεπε με παρεμβάσεις να προκαλούν τον νομοθέτη να νομοθετήσει για το
δίκαιο των πολιτών της χώρας τους και να αποφασίζουν για το αν κάποια πρόταση θα γίνει
τελικά νόμος.
Δεν είναι ώρα να δούμε πραγματικά τι υπογράφηκε με την ένταξη μας στην ΕΕ;
Δεν είναι ώρα να γίνει ταμείο να δούμε τι δώσαμε μέχρι τώρα, τι πήραμε μέχρι τώρα;
Με βάση τους κρατικούς ισολογισμούς και απολογισμούς, υπολογίζεται ότι στα 37 χρόνια,
(από το 1987 έως το 2024), η Ελλάδα έχει αποδώσει μόνο με τον ΦΠΑ στην ΕΕ,
τουλάχιστον 6 τρισεκατομμύρια ευρώ!
Από την άλλη, στα 43 χρόνια (από το 1981 έως και το 2024), με τα Μεσογειακά
Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), τα δύο πακέτα Ντελόρ, το Πακέτο Σαντέρ, το Γ΄
Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (Γ’ ΚΠΣ) και τα Εταιρικά Σύμφωνα για το Πλαίσιο
Ανάπτυξης (ΕΣΠΑ), αυτά που πήρε η Ελλάδα μας είναι λιγότερα από 90 δισεκατομμύρια
ευρώ, δηλαδή δώσαμε περίπου 67 φορές περισσότερα χρήματα στην ΕΕ, από όσα λάβαμε
πίσω από αυτήν!
Υπάρχουν ίσως κάποιοι που θα ρωτούσαν, αφού έτσι συμβαίνει θα είχε κάποιο νόημα το
ενδεχόμενο της εξόδου μας από την ΕΕ;
Η απάντηση είναι απλή ότι κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Η Ευρώπη ήμαστε εμείς, όπως
λέγει και το όνομα της. Δεν ήμαστε εναντίον της Ευρώπης, γιατί πώς θα μπορούσε να
2
ήμαστε εναντίον του εαυτού μας. Θέλουμε όμως υγιείς σχέσεις και καθαρούς
λογαριασμούς.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται ο αριθμός των πολιτών που εκπροσωπείται από κάθε
Ευρωβουλευτή κάθε κράτους μέλους της ΕΕ.
Εικόνα 1. Αναλογία Ευρωβουλευτών ανά Χώρα
Φαίνεται λογικό το να έχει η Γερμανία των 84 και πλέον εκατομμυρίων πολιτών 96
Ευρωβουλευτές. Όμως θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε είναι πραγματικά δίκαιο αυτό;
Δεν πρέπει να ισχύει το δίκαιο σε μια σχέση; Μια ισορροπία και αρμονία στο πάρε δώσε;
Μπορεί ένας μεγάλος να έχει περισσότερο δίκαιο από έναν μικρότερο; Ο μικρός είναι
λιγότερο άνθρωπος, έχει λιγότερες ανάγκες, και με ποιο μέτρο θα μετρηθούν; Πόσο δίκαιη
είναι λοιπόν η εκπροσώπηση των κρατών μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
3
Η θέση μας λοιπόν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις
και θεσμοθετούνται. Εκεί είναι ανάγκη να παρουσιαστεί και να υποστηριχθεί το δίκαιο του
ανθρώπου.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε αφενός, ότι η έννοια της Δημοκρατίας ως έννοια
έχει χαθεί και παρέμεινε στην πράξη μια λέξη για τους περισσότερους και αφετέρου να
εξετάσουμε το κατά πόσο το Ευρωκοινοβούλιο είναι ελεύθερο να αποφασίζει υπηρετώντας
την ανθρώπινη φυσιολογία, με άλλα λόγια το πραγματικό μας συμφέρον. Είναι πραγματικά
ελεύθερο;
Μέσα εκεί κατά καιρούς ακούγονται μεμονωμένες φωνές διαμαρτυρίας. Γιατί άραγε;
Με αυτά που έρχονται από το Ευρωκοινοβούλιο και το απαξιωμένο εθνικό μας
κοινοβούλιο τα κάνει νόμους ήμαστε ευχαριστημένοι; Λύνονται προβλήματα μας ή
προστίθενται νέα κάθε τόσο; Μας ανεβάζουν ή μας κατεβάζουν;
Όλοι αυτοί οι κανονισμοί υπηρετούν δικές μας ιδιαίτερες ανάγκες;
Είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάποιος κοινός παρανομαστής που ικανοποιεί τις ανάγκες των
πολιτών κάθε κράτους μέλους, προάγοντας ταυτόχρονα την συλλογικότητα και ίσως την
ομόνοια, την αναγνώριση του κοινού στόχου και σκοπού όλων ανθρώπων της ΕΕ και όλου
του πλανήτη.
Το Ευρωκοινοβούλιο θα μπορούσε να είναι μια αρχή αξιακή, βασισμένη στην φυσιολογία
του ανθρώπου, του Ευρωπαίου πολίτη.
Ο ρόλος μας ως ευρωβουλευτών είναι να ωθήσουμε το Ευρωκοινοβούλιο να μπορέσει να
γίνει το όργανο εξασφάλισης του δικαίου του ανθρώπου, στην ασφάλεια του, στην
ευημερία του, στην ελευθερία του, στην ανεμπόδιστη πνευματική του ανέλιξη, στην
ευδαιμονία του.
Έτσι αυτό έχει ανάγκη να ενηλικιωθεί, να είναι ελεύθερο από πατρονάρισμα και
ποδηγέτηση, αληθινό κάστρο της προστασίας της ελευθερίας του ανθρώπου. Αυτή θα
πρέπει να είναι η επιδίωξη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου